زنان فضانورد

در سال 1957 که ماهواره کوچک اسپوتنیک ‌ 1 در مدار زمین قرار گرفت، عصر فضا با امیدهای فراوانی آغاز شد؛ امیدهایی که به دوران کودکی بشر بازمی‌گشت و انسان در نیمه قرن بیستم خود را در آستانه دروازه‌های فضا می‌دید. یوری گاگارین زمانی که به سلامت از مدار زمین به سیاره مادریش برگشت، همگان تسیلوفسکی را به یاد آوردند که می‌گفت: «زمین گهواره بشریت است، اما هیچ انسانی را نمی‌توان در گهواره نگاه داشت.» و احساس کردند که زمان سفر از سیاره مادری فرا رسیده است.

اما راه سفر به فراسوی مرزهای فضا، راه آسانی نیست و  انسان بهای مادی و معنوی فراوانی را برای تحقق این رویا پرداخته است. در این میان زنان راه دشوارتری برای سفر به فضا را سپری کردند. اگرچه در شوروی خیلی زود والنتینا ترشکوا به مدار زمین رفت، اما در ایالات متحده 20 سال پس از ترشکوا بود که سالی راید به عنوان اولین زن فضانورد امریکایی به فضا رفت. برخی از مردم گمان می‌کنند زنان برای ورود به عرصه فضا در دیگر کشورها و بخصوص در ایالات متحده راه آسانی را پشت سر گذاشته‌اند، اما شاید جالب باشد بدانید در قوانین فضانوردی آمریکا، مرد بودن یکی از شرایط اصلی فضانورد شدن بود و مبارزه‌ای طولانی از سوی زنان صورت گرفت تا سرانجام امکان و بعدها ضرورت سفر فضانوردان زن به فراسوی مدار زمین پذیرفته شود. این سفر اگر چه برای نوع بشر بسیار دشوار بوده است، اما زنان دشواری مضاعفی را در این راه سپری کردند. راه ورود زنان به فضا راهی ناهموار بود که با موفقیت سپری شد و زنان نه‌تنها توانستند توانایی‌های جسمانی و فیزیکی خود را ثابت کنند که توانستند نگاه موجود در آن دوران به زنان را تغییر دهند تا مجوز سفر به فضا را بگیرند.

امسال چهل و پنجمین سالگرد پرواز والنتینا ترشکوا، نخستین فضانورد زن جهان و بیست و پنجمین سالگرد پرواز سالی راید، نخستین فضانورد زن آمریکایی به مدار زمین است. در این مدت حدود 40 فضانورد زن به مدار زمین رفته‌اند و برخی از آنها مدتی طولانی را در فضا سپری کرده و تا به دست آوردن سمت فرماندهی ایستگاه بین‌المللی فضایی نیز پیش رفته‌اند، اما همان‌طور که انسان تازه در آغاز عصر رازهای فضایی است، زنان نیز در ابتدای راه دشوار فتح فضا هستند.